DISCOVER – Mijn ‘solo’ trip is officieel begonnen!
Het is nu twee weken geleden dat mama weer terug naar Nederland is gevlogen… Maandenlang heb ik ernaar uit gekeken om alleen te reizen, maar nu het zo ver is voelt het toch wel een beetje gek om zonder mama in Nepal te zijn. Maar ze zeggen: “Life begins at the end of your comfort zone”, dus mijn solo journey is nu officieel begonnen!
Om weer een beetje mijn draai terug te vinden ben in de wijk in gegaan om een paar mooie straatbeelden vast te leggen. Al snel werd ik door een vrouw uit een winkeltje geroepen en uitgenodigd om binnen een kijkje te komen nemen. Vanaf het moment dat ik haar winkeltje binnen stapte kwam langzaam de hele familie binnen druppelen. 4 generaties vrouwen verwelkomde mij super gastvrij, ondanks dat ze geen woord Engels spraken.
Zaterdag is de enige Nepalese weekenddag, de perfecte dag om met de kinderen een kijkje te nemen in hun nieuwe huis. Te voet vertrokken we richting het de bouw van het nieuwe huis. Gewoon wandelen is ook maar zo gewoon, dus de kleine Angie op mijn rug om een klein feestje te maken van de wandeling. Ondertussen wordt de tweede verdieping gestort, het huis begint langzaam vorm te krijgen. Dat hadden de kinderen ook snel door, niets mooier om die stralende gezichten te zien wanneer ze door hun toekomstige slaapkamerraam kijken! Na een mini rondleiding in het huis konden de kinderen heerlijk kind zijn tijdens een potje voetbal op het stuk land naast de bouw. Om de dag compleet te maken, heb ik ’s avonds bij de kinderen gegeten. Met z’n allen op kussentjes op de grond en een bord dal bhat (typisch Nepalees gerecht) op schoot.
Afgelopen week heb ik een kijkje mogen nemen in het leven van een Nepalese boeddhistische non. In Kathmandu vind je meerdere boeddhistische kloosters, maar het Kopan klooster is toch wel een van de grootste die in de stad te vinden is. Omdat mijn nieuwe ‘roommate’ Hanna een connectie had in het Kopan klooster werden we rondgeleid door een van de nonnen die hier leeft en studeert. Ik vond vier jaar studeren al best een uitdaging, maar de studie tot een boeddhistische non lijkt oneindig… 16 jaar studeren deze vrouwen om officieel een boeddhistische non te zijn, ik doe het ze niet na.
Vandaag ben ik op pad geweest voor Activity International. Na twee keer in Ghana als vrijwilliger voor hen te zijn geweest, mocht ik vandaag de Nepalese partner organisatie ontmoeten en de projecten die zij aanbieden bezoeken. Mooi om te zien hoe super gestructureerd men op deze projecten te werk gaat, echt het tegenovergestelde van hoe het Nepalese leven verder in elkaar zit. Vandaag ben ik bij een school geweest dat vergelijkbaar is met het Nederlandse basisonderwijs. De principal heeft ons een uitgebreide rondleiding gegeven en vol trots alle resultaten laten zien van voorgaande vrijwilligers. Alle kinderen moesten opeens naar het toilet toen ze zagen dat wij op het schoolplein stonden te praten, want zo’n lange blonde dat zie je natuurlijk niet elke dag. Een ander mooi project dat ik vandaag heb bezocht is het Women Empowerment Project, een project dat het mogelijk maakt dat vrouwen de Engelse taal onder de knie kunnen krijgen. Super trots (en onzeker) stelde ze zichzelf voor in het Engels, iets wat ze zonder deze lessen niet hadden gekund.
Het was even wennen toen mama weg ging, maar gelukkig heb ik weer helemaal mijn draai gevonden en geniet ik van iedere minuut. Kathmandu blijft een chaotische en hectische stad met zijn mooie rustgevende plekjes. Ook zonder mama blijft het een feestje om op zondag bij de stupa in Boudha te genieten van een goede cappuccino. Er zijn slechtere werkplekken dan het zonnige en warme Kathmandu ;-) (want zelfs nu het winter is kan je heerlijk zonder jas de deur uit, wat wil een mens nog meer)